Braakgesprek

Een lach aan de andere kant van de lijn. "Oh, wat grappig, je praat zoals je mailt!"

Elke keer als iemand geniet van mijn accent weet ik hoe leuk ik het zelf vond in Nederland, van buitenlanders die 'mijn' taal probeerden te praten. Heerlijk. Ik heb nooit gesnapt waarom sommige anderen er zo'n punt van maakten. De een is nu eenmaal makkelijker met talen dan de ander. En zeker als mensen thuis hun eigen taal spreken gaat de ontwikkeling natuurlijk minder snel. Is dat erg? Volgens mij niet, zolang je maar communiceert en je best doet elkaar te begrijpen.

En ja, hier merk ik ook vooroordelen op naar mij toe. Mensen die ongeduldig worden als ik niet uit mijn woorden kom. Soms zelfs boos worden als ik een woord verkeerd uit spreek. Die totaal niet (willen?) begrijpen welk woord ik bedoel, terwijl ik nauwelijks verschil hoor tussen beide woorden.

Mijn kind had op school huiswerk en er stonden een paar grappige zinnetjes. Oma die een mooi kasteel op haar hoofd had => chateau in plaats van chapeau. En er werd melding gemaakt van een boek met dergelijke verdraaide woorden: "La belle lisse poire du prince de Motordu". De prins speelt in het verhaal au tarte avec ces coussin => 'hij speelt taart met zijn kussens' in plaats van 'hij speelt kaart met zijn neven'.Die spreekfout tussen coussin en cousin maakte ik zelf een keer; had het over de achterneven van mijn kind. "Oui" zei een vriend "ils sont pour tes fesses!" Oftewel; die zijn voor je billen.

Enfin, je moet er tegen kunnen dat mensen om je lachen. Het wordt ook leuker naarmate je zelf de fouten hoort. Zelfs al kan je ze nog niet verbeteren.

Vanmiddag ga ik het boekje meenemen naar Franse les. Ben benieuwd of onze 'juf' het kent. Tot nu toe een paar vrienden over de vloer gehad die het nog niet kenden en er ook van genoten. Verdraaide woorden blijven leuk. Vind ik. Of het nou per ongeluk is of expres. En soms is het ernstig. Met mijn opa hielden we hele gesprekken op die manier en op een gegeven moment kan je dan niet meer ophouden. Het woord 'oplepschepel' kreeg ik jaren niet meer 'gewoon' uit mijn mond. Een prachtig gedicht in deze trant is Sint-Dracus en de Joor.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Spoonerisme

Met dat 'oplepschepel' in gedachte wel erg grappig dat dit euvel 'spoonerisme' heet.

Mariken